„[...] najbardziej oryginalne dzieło [...], nikt nie potraktował Liturgii w taki sposób, aby spowodować uczestnictwo wiernych”.
o. Anthony Coniaris, Minneapolis, Minnesota

„[...] praktycznie najlepsze ze znanych mi”.
o. Nicon Patrinacos, Nowy Jork

„[...] wielce spóźniony tom dla prawosławnych wiernych [...]. Autor w bardzo czytelny sposób ujawnia wiele ukrytych prawd życia liturgicznego [...]. Wątpię, czy znajdzie się choć jeden poważny czytelnik, który pozostanie obojętny wobec tego dzieła [...]. Zabiera nas w ekscytującą duchową odyseję przez Liturgię”.
o. C. Monios, Pittsburgh, Pensylwania

PRACOWNIKÓW UwB ORAZ SPRZEDAWCÓW PROSIMY O KONTAKT PRZED ZAKUPEM!!!

Słownik zawiera 426 stron artykułów hasłowych, w tym około 4000 haseł w języku polskim, które zostały uzupełnione o odpowiedniki greckie, cerkiewnosłowiańskie i angielskie. Wśród haseł słownikowych odnajdziemy wszystkie specyficzne terminy wykorzystywane w polskim prawosławiu. W słowniku zarejestrowano zarówno formy oficjalne, jak i potoczne, aktualne i historyczne, zgodne z polskimi zasadami ortograficznymi oraz te, które wydają się zapożyczeniami z języka greckiego lub cerkiewnosłowiańskiego. [...] Słownik z całą pewnością będzie wykorzystywany z jednej strony przez profesjonalnych publicystów, naukowców i tłumaczy, a z drugiej - przez rzeszę wiernych Cerkwi prawosławnej.
Abp prof. dr hab. Sawa Hrycuniak

"Słownik polskiej terminologii prawosławnej" to dzieło wyjątkowe, monumentalne i od dawna w naszym kraju wyczekiwane: wyjątkowe – gdyż to pierwsze gruntowne opracowanie odpowiadające na palącą potrzebę uporządkowania oraz ujednolicenia terminologii prawosławnej, wyrażaną przez środowiska naukowe, duchowieństwo i wiernych; monumentalne – gdyż zawiera prawie 4000 haseł i definiowanych połączeń wyrazowych, trzy indeksy językowe oraz indeks form niepoprawnych; od dawna wyczekiwane – gdyż umożliwi lepsze przedstawienie i zrozumienie skarbów prawosławia w wymiarze dogmatycznym, liturgicznym, pastoralnym, historycznym, kulturowym i obrzędowym.
Prof. dr hab. Krzysztof Leśniewski

Słownik jest napisany profesjonalnie i zawiera bogaty oraz dobrze opracowany i ustrukturyzowany materiał dotyczący polskiej terminologii prawosławnej. Podstawy naukowe słownika i przyjęte w nim zasady zostały szczegółowo opisane w obszernym wstępie. Dzieło to będzie przydatne dla szerokiego grona osób zainteresowanych problematyką prawosławną.
Prof. dr hab. Sergejus Temčinas

Przedstawione do recenzji opracowanie zasługuje na wysoką ocenę. Wydanie go drukiem (a także w formie elektronicznej) z jednej strony zapełnia istotną lukę w polskiej literaturze dotyczącej prawosławia, które stanowi niezbywalny komponent kultury Rzeczypospolitej, z drugiej zaś – jest ważnym wkładem do polskich badań leksykograficznych i do nauki o języku religijnym.
Prof. dr hab. Aleksander Naumow

Jakże różnorodne i wielorakie było zaangażowanie pasterzy i duchownych Kościoła białostockiego w mozolną, codzienną pracę dla dobra Ojczyzny i Kościoła. Czerpali niewątpliwie wzór i przykład z nietuzinkowych pasterzy Kościoła powszechnego. Niewątpliwymi autorytetami byli: Papież Jan Paweł II i kard. Stefan Wyszyński, Prymas Polski. Nie tylko po kard. Wyszyńskim i św. Janie Pawle II pozostała ogromna spuścizna; dziedzictwo, do którego odwołują się kolejne pokolenia Polaków. Pasterzy i duchownych Kościoła białostockiego też cechowała postawa niezłomna. Byli nieugięci w walce, o to, co święte i polskie, dla dobra powierzonej im pieczy wiernych. Nie ulękli się komunistycznego reżimu, ani spotykających ich szykan i prześladowań. Pozostali wierni Bogu i Kościołowi. A przy tym – co najważniejsze – nie zapomnieli, by troszczyć się o świętość swego kapłańskiego życia! Przez co dali najpiękniejsze świadectwo.
ks. dr hab. Andrzej Proniewski, prof. UwB

Zrąb tematyczny niniejszego tomu oscyluje wokół tego, co stanowi wspólną historię Wilna i Białegostoku, łączącą dziś znajdujące się po dwóch stronach granicy państwowej obszary, tworzące niegdyś część jednego kraju i jednej Archidiecezji Wileńskiej.
Ta historia zmeandrowana tokiem działań II wojny światowej, trudnymi nieraz relacjami pomiędzy dwoma sąsiadującymi ze sobą narodami polskim i litewskim, wysiłkami określenia nowej, powojennej racji bytu i sposobu życia, stanowi swoisty konglomerat spraw i problemów. Mówimy o Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, o wileńskim i białostockim Seminarium Duchownym, o męczennikach Archidiecezji Wileńskiej i Białostockiej. Ten aspekt łączy się też z aspektem narodowym. Mówimy o tym, co minęło, ale i o tym, co trwa nadal w zakamarkach duszy i serca, we wspomnieniach, w treściach książek i artykułów i co jest dla nas, dziś tworzących i przeżywających rzeczywistość, nie tylko historią, ale przede wszystkim żywą nauką.

Biskup supraski dr hab. Andrzej (Borkowski), namiestnik Monasteru pw. Zwiastowania Najświętszej Marii Panny w Supraślu, na podstawie dokumentów i opracowań w swojej pracy pt. Hiob Zalizo, ihumen poczajowski przedstawia polskiemu czytelnikowi wyjątkową postać historyczną św. Hioba Zalizo (inaczej Poczajowskiego), która odegrała wielką rolę w życiu Cerkwi prawosławnej w Rzeczypospolitej w XVI i XVII wieku.
Należy Mu się uznanie, że podjął się trudu przedstawienia czytelnikowi tego wyjątkowego lidera Prawosławia, tym bardziej że jest on przełożonym monasteru, podobnie jak, swego czasu, był nim św. Hiob Poczajowski…
Praca biskupa supraskiego Andrzeja jest na czasie, bowiem i dziś Monaster poczajowski przeżywa wiele doświadczeń i wymaga wytrwałości (żelaznej) swego ihumena w celu zachowania nieskazitelności jego spuścizny – wiary prawosławnej.
Praca została napisana prostym, przystępnym językiem. Zachęcam wszystkich do zapoznania się z jej treścią, by móc dobrze uzmysłowić sobie znaczenie św. Hioba Poczajowskiego dla Cerkwi prawosławnej.
Fragment z recenzji Metropolity prof. zw. dr hab. Sawy (Hrycuniaka)

Wydarzenia związane z kultem ikony Matki Bożej Waśkowskiej w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych XVIII wieku zostały opisane przez ks. Nicefora Nowosieleckiego, proboszcza parafii skryhałowskiej, dekanatu petrykowskiego. W księdze zatytułowanej Księga Cudów do zapisywania Najświętszej Maryi Panny Matki Boskiej płynących z obrazu Ostrowa Cerkwi Waśkowskiej, uroczyszczem zwanej opisane zostały liczne uzdrowienia z lat 1773–1787. ( Ze Wstępu)