Wymogi edytorskie

I. ZALECENIA OGÓLNE

1. TEKST MASZYNOPISU przyjmujemy w formacie Word (format doc. lub docx)

- styl czcionki Times New Roman, wielkość czcionki tekstu 12 pkt., interlinia 1,5 wiersza, marginesy standardowe 2,5 cm. Wcięcie akapitowe powinno być wykonane pojedynczą tabulacją, tj. 1,25 cm, tekst wyjustowany;

- tekst powinien być wyczyszczony z podwójnych spacji, spacji twardych, podwójnych akapitów;

- stosujemy ciągłą numerację stron w całym tekście;

- między zakresami (od–do) stron, danych liczbowych, tabel, rysunków, wykresów itp. powinny być półpauzy bez spacji (np. 1995–1999);

- w dwuczłonowych nazwiskach oraz określeniach stawiamy dywiz bez spacji (np. Korzeniecka-Bondar, owocowo-warzywny);

- cytaty w tekście – pismo tekstowe proste w cudzysłowie, cytat w cytacie w »« – cudzysłów niemiecki;

- cytaty krótkie (do 3 linijek) umieszczamy w tekście głównym w cudzysłowach polskich, pismo tekstowe;

- cytaty dłuższe (powyżej 3 linijek) zapisujemy w blokach – należy je wydzielić z tekstu głównego i zapisać mniejszą czcionką, pismem tekstowym, z pojedynczą interlinią, bez cudzysłowów;

- pominięte fragmenty cytatów zaznaczamy jednolicie w całej publikacji wielokropkiem w nawiasie okrągłym (…) lub kwadratowym […];

- tytuły utworów, audycji radiowych i telewizyjnych, filmów przytaczane w tekście: pismo tekstowe, kursywa bez cudzysłowów;

- tytuły czasopism i gazet zapisujemy pismem tekstowym prostym w cudzysłowie;

- akty normatywne (ustawy, uchwały, rozporządzenia) powinny być zapisane bez wyróżnienia (kursywy), od wielkiej litery pierwszego wyrazu w tytule, np. Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym
(z wyjątkiem tekstów prawniczych);

- należy usunąć hiperłącza;

- do każdego adresu strony internetowej powinna być podana w nawiasie okrągłym lub kwadratowym data dostępu (np. dostęp: 10.03.2021);

- terminologia obcojęzyczna w tekście: pismo tekstowe, kursywa.

2. OBLICZANIE LICZBY ARKUSZY AUTORSKICH. 1 arkusz autorski = 40 000 znaków typograficznych ze spacjami, akapitami i przypisami (proza); 1 arkusz autorski = 3000 cm2 ilustracji, w tym także zapisu nutowego, wzorów matematycznych, wzorów chemicznych, diagramów, tabel, map (około 50 rysunków); 1 arkusz autorski = 700 linijek wiersza (poezja); 1 arkusz autorski = 800 wierszy obliczeniowych (po 50 znaków).

3. SKRÓTY

- należy stosować powszechnie przyjęte łacińskie skróty, typu: ibidem, idem, eadem, eidem, eaedem, passim, op. cit., cf. (nie stosując kursywy);

- w przypadku odnoszenia się w tekście przypisu dolnego do dwóch lub więcej pozycji tego samego autora nie należy używać skrótu „op. cit.”, ale zamieszczać skrócony tytuł dzieła;

- przy powołaniach na tę samą pozycję, która wystąpiła wcześniej w przypisach dolnych, w całej publikacji konsekwentnie stosujemy albo skrót „op. cit.”, albo skrócony do pierwszych 3–5 wyrazów tytuł tej pozycji;

- nie stosujemy jednocześnie zapisu skróconego tytułu i skrótu „op. cit.”;

- skrót „ibidem” stosujemy przy odwołaniu do tej samej pozycji, która była umieszczona w przypisie powyżej;

- skróty idem/eadem stosujemy przy odwołaniu do tego samego autora/autorki, który/która pojawia się
w przypisie bezpośrednio przed lub w tym samym przypisie;

- skrót „eidem” stosujemy przy odwołaniu do 2 autorów męskich lub kobiety i mężczyzny, a skrót „eaedem” – do 2 autorek; - skrót „passim” stosujemy w odniesieniu do publikacji, w której dane pojęcie występuje w wielu miejscach; - skrót „cf.”, czyli „porównaj” oznacza wskazówkę, by porównać coś z jakimś innym elementem lub sygnalizuje odwołanie się do innego materiału. - można fakultatywnie stosować polskie odpowiedniki skrótów łacińskich: tamże, tenże/taż, dz. cyt., por., zob. Skróty należy podawać w jednolitej formie i stosować konsekwentnie.

4. TABELE, SCHEMATY, WYKRESY, WZORY MATEMATYCZNE powinny być edytowalne i dostarczone w formie załączników w wersji źródłowej (Excel, Word, Corel - otwarty), nie jako grafika rastrowa (jpg, gif, png itp.).
W tekście głównym należy zaznaczyć ich położenie, stosować numerację ciągłą (z wyłączeniem prac zbiorowych), powinny być opatrzone tytułem, numerem oraz źródłem. Tytuł tabeli zapisujemy przed tabelą, źródło – pod tabelą. W tekście głównym należy zamieścić powołanie na numer konkretnej tabeli w nawiasach okrągłych. Powołania w całej pracy powinny być w zapisie pełnym (tabela 1) lub skróconym (tab. 1). Wzory powinny być wyśrodkowane w szerokości kolumny. Z prawej strony należy umieścić numer wzoru w nawiasie okrągłym. W tekście głównym zaś należy podać powołanie na numer konkretnego wzoru w nawiasach okrągłych.

5. ILUSTRACJE, ZDJĘCIA I GRAFIKI powinny być umieszczone w pliku publikacji. Oprócz tego powinny zostać dostarczone do Wydawnictwa w osobnych plikach źródłowych, we właściwych dla nich formatach, tj. jpg, tif, pdf, gif, png, w dobrej rozdzielczości (nie mniejszej niż 300 dpi), w szarościach lub w kolorze. Należy podać tytuł, numer oraz źródło ilustracji. W tekście głównym należy zamieścić powołanie na numer konkretnej ilustracji w nawiasach okrągłych, np. (rysunek 1) lub (rys. 1).

6. PRAWA AUTORSKIE ELEMENTÓW GRAFICZNYCH

Pod każdym elementem graficznym niewykonanym przez autora konieczny jest zapis źródła. Jeśli wykorzystywane elementy są chronione prawem autorskim, wymagana jest pisemna zgoda autora oryginału lub właściciela praw autorskich na ich bezpłatne użycie w pracy. Dotyczy to także plików pobranych z Internetu.

7. INDEKSY

Jeżeli w pracy przewidziano indeksy (nazwisk/osobowy, geograficzny/miejsc, rzeczowy), autorzy/redaktorzy powinni dostarczyć ich „ślepe” wersje, tzn. wykazy haseł bez numerów stron. Indeks może być pełny – odnoszący się do całej pracy (tekst główny, przypisy, podpisy pod tabelami etc.) lub skrócony – zawierający elementy występujące tylko w tekście zasadniczym. Informację o rodzaju indeksu należy umieścić na początku indeksu (przed wykazem danych). Książki najczęściej są opatrywane indeksem nazwisk. W tym indeksie mogą pojawić się nazwy przybrane (nazwiska, pseudonimy, anagramy, kryptonimy), używane przez artystów, działaczy, dziennikarzy. Powinny być one zapisywane po nazwie prawnie przysługującej z odpowiednim oznaczeniem, np. „ps.” (lub „pseud.”) i odsyłaczem „zob.”. Jego szerszą wersją jest indeks osobowy (nazwiska, nazwy postaci mitologicznych, baśniowych, filmowych, bogów etc.). Nazwy władców podaje się zgodnie z ich tradycyjnym zapisem, np. Jan III Sobieski. Dla rozróżnienia nazwisk identycznie brzmiących stosuje się dopowiedzenia po nazwiskach, np. syn Mariana, ks. i inne. W indeksie nie uwzględnia się nazwisk ze strony tytułowej, spisu treści, bibliografii załącznikowej. Nie indeksuje się nazwisk i imion osób

użytych symbolicznie, np. występujących w nazwach ulic (ul. Sienkiewicza), instytucji (Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu), pomników (pomnik Tadeusza Kościuszki) itp. Nazwy w indeksach szeregujemy alfabetycznie, nie uwzględniając znaków diakrytycznych obcych językowi polskiemu. Nie krzyżujemy alfabetu łacińskiego z innymi alfabetami.

8. AFILIACJA

W artykułach do czasopism, prac zbiorowych, materiałów pokonferencyjnych należy umieszczać afiliacje autorów (uczelnia, wydział/katedra/instytut/zakład) oraz adres email, numer ORCID.

II. BIBLIOGRAFIA I PRZYPISY – WSKAZÓWKI

Opisy bibliograficzne i przypisy źródłowe należy podawać w jednolitej formie i stosować konsekwentnie
w wybrany sposób zapisu spośród tych, które zaleca Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku:

- styl APA

- styl harwardzki

- styl tradycyjny (oksfordzki)

W PUBLIKACJI POWINIEN BYĆ ZASTOSOWANY JEDEN WYBRANY STYL BIBLIOGRAFICZNY!

SUGEROWANY STYL: HARWARDZKI

1. STYL APA

Polega na wprowadzeniu do tekstu głównego nazwiska autora (bez imion i inicjałów) oraz roku publikacji. Jeśli nazwisko nie pojawia się w tekście głównym, należy je zapisać w nawiasach okrągłych, wraz z rokiem i ewentualnymi numerami stron, oddzielając poszczególne elementy przecinkami.

PRZYPISY (ODSYŁACZE)

- Jeden autor, np. Puławski (2020) lub (Puławski, 2020, s. 56–74).

- Dwóch autorów – za każdym razem trzeba podawać oba nazwiska w odsyłaczu wraz z rokiem wydania.

Np. Grabowiecki, Piekutowska (2020) lub (Grabowiecki, Piekutowska, 2020, s. 32)

- Trzech, czterech, pięciu autorów – należy podawać wszystkie nazwiska za pierwszym razem. W kolejnych odsyłaczach nazwisko pierwszego autora ze skrótem „i in.” lub „et al.” i rokiem.

Np. Dąbrowska, Goryń, Zaniewska (2020) lub (Dąbrowska, Goryń, Zaniewska, 2020, s. 124–145) – pierwsze użycie; Dąbrowska i in. (2020) lub (Dąbrowska i in., 2020) – kolejne przywołania.

- Sześciu lub więcej autorów – podajemy za każdym razem od pierwszego cytowania tylko nazwisko pierwszego autora, dodając skrót „i in.” lub „et al.” oraz rok wydania.

Np. Konończuk i in. (2017) lub (Konończuk i in., 2017).

- Autor korporatywny (powszechnie znany skrót) – pierwszy odsyłacz – pełna nazwa, w nawiasie skrót i rok; kolejne użycia – skrót i rok.

Np. Narodowy Bank Polski (NBP, 2019) i NBP (2019) lub (Narodowy Bank Polski [NBP], 2019) i (NBP, 2019).

- Autor korporatywny (pełna nazwa własna) – pełna nazwa przy każdym użyciu.

Np. Uniwersytet w Białymstoku (2015) lub (Uniwersytet w Białymstoku, 2015).

- Książka napisana pod redakcją – podajemy tylko nazwisko redaktora tomu (w bibliografii wskazuje się, że jest to redaktor), np. (Głoskowska-Sołdatow, 2020, s. 98).

- Akty prawne – podajemy początek tytułu (w bibliografii pojawia się pełny tytuł) i rok. Można wskazać też paragraf, artykuł.

Np. (Ustawa, 2019) lub (Ustawa o finansach, 2019, art. 3, § 1).

- Źródła internetowe – podajemy nazwisko autora tekstu pobranego ze strony internetowej i datę publikacji (jeśli jest znana). Jeżeli nie ma takiej możliwości, należy podać nazwę strony, z której korzystano i datę opublikowania tekstu (jeśli jest to możliwe).

Np. (Wojewódzki, 2016) lub (MNiE, 2021).

- Cytowanie pośrednie – można stosować tylko wtedy, gdy praca oryginalna jest trudno dostępna lub w nieznanym autorowi języku lub jej nakład jest wyczerpany. Najpierw wskazujemy nazwisko i rok pracy oryginalnej a po przecinku „za:” nazwisko i rok wtórnego źródła.

Np. Górnicki (1953, za: Kozłowska, 2017) lub (Górnicki, 1953, za: Kozłowska, 2017).

- Odwołanie do prac różnych autorów o takich samych nazwiskach – przy każdym odwołaniu dodajemy inicjały imion niezależnie od daty wydania publikacji.

Np. K. Karpińska (2020), (A. Karpińska, 2021).

- W przypadku odwoływania się do dwóch lub więcej prac w tym samym nawiasie należy uporządkować je alfabetycznie. Odsyłacze do kolejnych prac powinny być oddzielone średnikiem.

Np. (Kowalski, 2009; Nowak, 2007; Ziółkowska, 2019).

- Odwołanie do dwóch lub więcej prac tego samego autora należy uporządkować chronologicznie według roku publikacji. Nazwisko autora podajemy tylko raz oraz wpisujemy daty wydania kolejnych publikacji, oddzielając je od siebie przecinkiem.

Np. (Karpińska, 2005, 2008, 2021, w druku).

- Odsyłacze do prac różnych autorów oddziela się średnikiem.

Np. (Piekutowska, 2020; Zackiewicz, 2021).

- Kilka prac tego samego autora opublikowanych w tym samym roku różnicujemy, dodając po roku publikacji kolejne litery alfabetu: a, b, c bez spacji między rokiem a literą.

Np. (Olchanowski 2019a, 2019b).

BIBLIOGRAFIA

Wykaz bibliografii należy umieścić na końcu tekstu głównego. Powinien on zawierać jedynie prace cytowane lub przywoływane w tekście. Pozycje należy uporządkować w kolejności alfabetycznej według nazwiska pierwszego autora (podajemy wszystkich autorów publikacji wieloautorskich). Prace tego samego autora powinny być podane w kolejności alfabetycznej tytułów prac.

 WYDAWNICTWO ZWARTE (KSIĄŻKA)

Nazwisko, X. (rok). Tytuł książki pisany kursywą. Miejsce wydania: Wydawnictwo.

Np. Borecka, V.E. (2019). Interferencja interlingwalna w nauce języka angielskiego. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

 PRACA NAPISANA POD REDAKCJĄ

Nazwisko, X. (red.) (rok). Tytuł książki pisany kursywą. Miejsce wydania: Wydawnictwo.

Np.: Uszyńska-Jarmoc, J. (red.) (2020). Potrzeba autonomii, kompetencji i relacji społecznych dziecka w kontekście teorii oraz praktyki wczesnej edukacji. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

 ROZDZIAŁ W PRACY ZBIOROWEJ

W nawiasie po tytule podajemy zakres stron rozdziału.

Nazwisko, X. (rok). Tytuł rozdziału. W: Y. Nazwisko. Z. Nazwisko (red.), Tytuł pisany kursywą (s. XX–XX). Miejsce wydania: Wydawnictwo.

Np.: Kowalik-Olubińska, M. (2020). Klasa szkolna jako źródło dobrostanu psychicznego uczniów z ADHD. W: J. Uszyńska-Jarmoc (red.), Potrzeba autonomii, kompetencji i relacji społecznych dziecka w kontekście teorii oraz praktyki wczesnej edukacji (s. 79–93). Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

 ARTYKUŁ W WYDAWNICTWIE CIĄGŁYM (CZASOPIŚMIE)

Tytuły czasopism powinny być podawane w pełnym brzmieniu (bez skrótów).

Nazwisko, X. (rok). Tytuł artykułu. Tytuł czasopisma pisany kursywą, numer rocznika(numer zeszytu), s. XX–XX.

Np.: Flaming, M., Kutzman, W. (1997). Pozakarne środki i uregulowania prawne oraz inne sposoby utrzymania dyscypliny w wojsku rzymskim. Wojskowy Przegląd Prawniczy, 2(54), s. 19–33.

- Jeśli artykuł ma numer DOI, należy go podać na końcu zapisu bibliograficznego.

Np.: Flaming, M., Kutzman, W. (1997). Pozakarne środki i uregulowania prawne oraz inne sposoby utrzymania dyscypliny w wojsku rzymskim. Wojskowy Przegląd Prawniczy, 2(54), s. 19–33. DOI: xxxxxxxxxxx.

 ŹRÓDŁA INTERNETOWE

Nazwisko, X. Tytuł tekstu. adres strony internetowej (dd.mm.rrrr).

Np.: Nytko, M. Bezpośrednie inwestycje zagraniczne jako stymulanta rozwoju gospodarczego Polski. http://nytko.eu/publikacje/17_bezpośrednie_inwestycje_zagraniczne_jako_styumulanta_rozwoju_gospodarczego_polski.pdf (14.04.2020).

- Jeśli nie ma znamy autora artykułu internetowego, należy wpisać tylko tytuł (lub określić, co jest źródłem).

Np.: Komitety Wyborcze. Państwowa Komisja Wyborcza. http://wybory2011.pkw.gov.pl/kom/pl/komitety.html (11.05.2012).

Lub

Np.: MNiSW. www.mnisw.gov.pl/artykuł_13/21 (1.01.2007).

Należy zamieszczać pełny link do źródła, nie tylko główny adres strony internetowej.

2. STYL HARWARDZKI

Jest to typ przypisu „autor – data – strona”. Polega on na powoływaniu się na źródło bezpośrednio w tekście pracy bez podawania pełnego opisu na dole strony. Dokładne opisy bibliograficzne wykorzystanych źródeł umieszcza się na końcu pracy w bibliografii załącznikowej.

PRZYPISY (ODSYŁACZE)

Wstawienie przypisu polega na wprowadzeniu do tekstu głównego w nawiasie okrągłym nazwiska autora lub skrótu tytułu pracy zbiorowej bez podanego redaktora, daty wydania i numeru strony/stron.

Np.: (Kiszkiel 2020: 56)

- Jeżeli z kontekstu wynika, na czyje dzieło następuje powołanie, wówczas przypis ogranicza się do podania daty wydania i numeru strony/stron.

Np.: Według Kiszkiela (2020: 56) ważne są następujące czynniki…

- W przypadku dwóch lub trzech autorów podaje się ich nazwiska, oddzielając je przecinkami.

Np.: (Dąbrowska-Prokopowska, Goryń, Zaniewska 2021)

- Jeżeli autorów jest więcej niż trzech, należy podać nazwisko pierwszego z nich ze skrótem „i in.” lub „et al.”.

Np.: (Krot i in. 2021)

- Jeżeli kilku autorów ma to samo nazwisko, wówczas do nazwiska dodaje się inicjał imienia.

Np.: (K. Goryń 2019; P. Goryń 2021)

- Gdy powołujemy się na kilka publikacji jednego autora opublikowanych w tym samym roku, po dacie należy dodać (bez spacji) małą literę „a”, „b”, „c”. Oznaczenia te powtarza się w bibliografii załącznikowej.

Np.: (Szerszunowicz 2020a: 175) i (Szerszunowicz 2020b: 84)

- Kilka publikacji cytowanych w jednym nawiasie zapisuje się w pierwszej kolejności alfabetycznie, a następnie, w razie wystąpienia prac tego samego autora z różnych lat – chronologicznie. Gdy powołujemy się na prace tego samego autora pochodzące z różnych lat, wówczas szeregujemy je chronologicznie w obrębie poszczególnych autorów. Dane bibliograficzne kilku omawianych jednocześnie publikacji oddzielamy średnikami (lub przecinkami).

Np.: (Arcimowicz 2020; Kisielewska 2020; Olchanowski 2019, 2021)

- Jeżeli cytujemy czyjeś dzieło bezpośrednio, przywoływany fragment powinien być w cudzysłowie, a w przypisie podajemy numer/numery strony/stron.

Np.: (Chlebda 2020: 18)

- Przy cytowaniu pośrednim, które można stosować tylko wtedy, gdy praca oryginalna jest trudno dostępna lub w nieznanym autorowi języku albo jej nakład jest wyczerpany, nie powołujemy się na pierwszego autora, a jedynie na autora publikacji, z której korzystamy. Wskazujemy to za pomocą „cyt. za:”.

Np.: (cyt. za: Chlebda 2020: 18)

- Jeżeli powołujemy się na opracowania przygotowane przez instytucje, organizacje, urzędy itd., które nie mają wskazanych autorów lub redaktorów, wtedy zamiast nazwiska autora podaje się nazwę instytucji, organizacji, urzędu itd.

Np.: (Polski Komitet Normalizacyjny 2012) lub (PKN 2012)

- W przypadku cytowania artykułu z czasopisma, pozycji pod redakcją, materiału z Internetu podajemy nazwisko jego autora, rok wydania i numer/numery stron.

- Gdy cytujemy akty prawne, podajemy źródło, rok wydania, numer i numer pozycji lub artykułu.

Np.: (Dz.U. 2012 poz. 26) lub (Dyrektywa 2010/13/UE, art. 1)

- Przypisy dolne (odautorskie), zawierające uzupełnienia lub komentarze do tekstu głównego, należy umieszczać na dole strony. W tekście kolejno numerujemy je za pomocą odsyłaczy w indeksie górnym. Informacje o źródle zawarte w przypisie dolnym należy zapisać tak jak w tekście głównym.

Np.: (Bachtin 2005: 28)

- Integralną częścią przypisów bibliograficznych w tekście jest bibliografia załącznikowa.

BIBLIOGRAFIA

Wykaz bibliografii należy umieścić na końcu tekstu głównego. Powinien on zawierać jedynie prace cytowane lub przywoływane w tekście. Pozycje należy uporządkować w kolejności alfabetycznej według nazwiska pierwszego autora, bez numeracji. Prace tego samego autora powinny być podane w kolejności chronologicznej. Przy przekładach podajemy inicjał/imię i nazwisko tłumacza.

W bibliografii załącznikowej można – zachowując konsekwencję w całej publikacji – stosować fakultatywnie:

- inicjał/inicjały lub pełne imię/imiona autora;

- oznaczenie wydania, jeśli jest to wydanie kolejne;

- podawać zapis z miejscem wydania i wydawnictwem lub tylko z miejscem wydania.

 WYDAWNICTWO ZWARTE (KSIĄŻKA – jeden, dwóch lub trzech autorów)

Nazwisko X., rok, Tytuł książki pisany kursywą, Miejsce wydania: Wydawnictwo.

Np.: Borecka V.E., 2019, Interferencja interlingwalna w nauce języka angielskiego, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

Np.: Tracki A., Rusnak Z., Siedlecka U., 2001, Statystyka. Elementy teorii i zadania, Wrocław: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej.

lub

Np.: Borecka Violetta Elżbieta, 2019, Interferencja interlingwalna w nauce języka angielskiego, Białystok.

 WYDAWNICTWO ZWARTE (KSIĄŻKA – więcej niż trzech autorów)

Nazwisko X. i in., rok, Tytuł książki pisany kursywą, Miejsce wydania: Wydawnictwo.

Np.: Krot M. i in., 2021, Strach – Odpowiedzialność – Nadzieja. Filozoficzne aspekty globalnego ocieplenia, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

 PRACA NAPISANA POD REDAKCJĄ

Tytuł książki pisany kursywą, rok, red. X. Nazwisko, Miejsce wydania: Wydawnictwo.

Np.: Potrzeba autonomii, kompetencji i relacji społecznych dziecka w kontekście teorii oraz praktyki wczesnej edukacji, 2020, red. J. Uszyńska-Jarmoc, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.

 KSIĄŻKA – brak autora

Tytuł książki pisany kursywą, rok, Miejsce wydania: Wydawnictwo.

Np.: The Oxford English Dictionary, 1989, Oxford: Clarendon Press.

 ROZDZIAŁ W PRACY ZBIOROWEJ

Nazwisko X., rok, Tytuł rozdziału pisany kursywą, [w:] Tytuł książki pisany kursywą, red. Y. Nazwisko, Z. Nazwisko, Miejsce wydania: Wydawnictwo, s. XX–XX.

Np.: Kowalik-Olubińska M., 2020, Klasa szkolna jako źródło dobrostanu psychicznego uczniów z ADHD, [w:] Potrzeba autonomii, kompetencji i relacji społecznych dziecka w kontekście teorii oraz praktyki wczesnej edukacji, red. J. Uszyńska-Jarmoc, Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, s. 79–93.

 ARTYKUŁ W WYDAWNICTWIE CIĄGŁYM (CZASOPIŚMIE)

Tytuły czasopism powinny być podawane w pełnym brzmieniu (bez skrótów).

Nazwisko X., rok, Tytuł artykułu pisany kursywą, „Tytuł czasopisma”, numer rocznika, numer zeszytu, s. XX–XX.

Np.: Flaming M., Kutzman W., 1997, Pozakarne środki i uregulowania prawne oraz inne sposoby utrzymania dyscypliny w wojsku rzymskim, „Wojskowy Przegląd Prawniczy”, R. 2, z. 54, s. 19–33.

 ARTUKUŁ W GAZECIE

Nazwisko X., rok, Tytuł artykułu pisany kursywą, „Tytuł gazety”, data publikacji (dzień, miesiąc), numer (nie jest obligatoryjny), s. XX–XX.

Np.: Sosnowski J., 1938, Robotnik polski współtwórcą potęgi Rzeczpospolitej, „Gazeta Polska”, 27 czerwca, nr 174, s. 1.

 ŹRÓDŁA INTERNETOWE

Nazwisko X., rok, Tytuł tekstu, adres strony internetowej (dostęp: dd.mm.rrrr).

Np.: Nytko M., 2019, Bezpośrednie inwestycje zagraniczne jako stymulanta rozwoju gospodarczego Polski,

http://nytko.eu/publikacje/17_bezpośrednie_inwestycje_zagraniczne_jako_styumulanta_rozwoju_gospodarczego_polski.pdf (dostęp: 4.04.2020).

- Jeśli nie ma znamy autora artykułu internetowego, należy wpisać tylko tytuł (lub określić, co jest źródłem).

Np.: Komitety Wyborcze. Państwowa Komisja Wyborcza, 2011, http://wybory2011.pkw.gov.pl/kom/pl/komitety.html (dostęp: 11.05.2012).

Należy zamieszczać pełny link do źródła, nie tylko główny adres strony internetowej.

3. STYL TRADYCYJNY (OKSFORDZKI)

Polega na wprowadzeniu do tekstu głównego odsyłaczy liczbowych w indeksie górnym, którym odpowiada tak samo oznaczony przypis dolny.

- W tekście głównym odnośniki do przypisów dolnych należy zapisać przed znakami interpunkcyjnymi. Numeracja przypisów dolnych w każdym rozdziale od 1. Przypis źródłowy zawiera informację o cytowanej publikacji, opisanej zgodnie ze schematem przedstawionym niżej.

- Wykaz bibliografii należy umieścić na końcu tekstu głównego. Powinien on zawierać jedynie prace cytowane lub przywoływane w tekście. Pozycje należy uporządkować w kolejności alfabetycznej według nazwiska pierwszego autora, bez numeracji. Prace tego samego autora powinny być podane w kolejności chronologicznej. W przypisach dolnych i bibliografii załącznikowej wszystkie publikacje zwarte powinny mieć podane miejsce i rok wydania. Opcjonalnie można podawać nazwy wydawnictw, jeśli autor wprowadził je do wszystkich pozycji. Konieczne jest zachowanie zgodności powołań w tekście z bibliografią.

 WYDAWNICTWO ZWARTE (KSIĄŻKA)

- przypis

Pierwsza litera/litery imienia/imion. Nazwisko, Tytuł pisany kursywą, Nazwa wydawnictwa (opcjonalnie), Miejsce wydania Rok, strona/strony.

Np.: A. Zienkiewicz, Studium mediacji. Od teorii ku praktyce, Difin, Warszawa 2007, s. 35.

- bibliografia

Nazwisko Pierwsza litera/litery imienia/imion., Tytuł pisany kursywą, Nazwa wydawnictwa (opcjonalnie), Miejsce wydania Rok.

Uwaga: w bibliografii nie podajemy liczby stron.

Np. Zienkiewicz A., Studium mediacji. Od teorii ku praktyce, Difin, Warszawa 2007.

 PRACA NAPISANA POD REDAKCJĄ

- przypis

Np.: J. Uszyńska-Jarmoc (red.), Potrzeba autonomii, kompetencji i relacji społecznych dziecka w kontekście teorii oraz praktyki wczesnej edukacji, Wydawnictwo UwB, Białystok 2020, s. 15–20.

- Jeżeli autorów jest więcej niż trzech, należy podać nazwisko pierwszego z nich ze skrótem „i in.” lub „et al.”.

Np.: M. Sobecki i in. (red.), Człowiek pogranicza. Wyzwania humanistycznej edukacji, Wydawnictwo UwB, Białystok 2019, s. 93.

- bibliografia

Np.: Uszyńska-Jarmoc J. (red.), Potrzeba autonomii, kompetencji i relacji społecznych dziecka w kontekście teorii oraz praktyki wczesnej edukacji, Wydawnictwo UwB, Białystok 2020.

- Niezależnie od liczby autorów w bibliografii podajemy nazwiska wszystkich.

Np.: Sobecki M., Misiejuk D., Muszyńska J., Bajkowski T. (red.), Człowiek pogranicza. Wyzwania humanistycznej edukacji, Wydawnictwo UwB, Białystok 2019.

 ROZDZIAŁ W PRACY ZBIOROWEJ

- przypis

Pierwsza litera/litery imienia/imion. Nazwisko, Tytuł rozdziału pisany kursywą, [w:] Pierwsza litera/litery imienia/imion. Nazwisko (red.), Tytuł pisany kursywą, t. 1, Nazwa wydawnictwa (opcjonalnie), Miejsce wydania Rok, strona/strony.

Np.: M. Kowalik-Olubińska, Klasa szkolna jako źródło dobrostanu psychicznego uczniów z ADHD, [w:] J. Uszyńska-Jarmoc (red.), Potrzeba autonomii, kompetencji i relacji społecznych dziecka w kontekście teorii oraz praktyki wczesnej edukacji, Wydawnictwo UwB, Białystok 2020, s. 80–83.

- bibliografia

Nazwisko Pierwsza litera/litery imienia/imion., Tytuł rozdziału pisany kursywą, [w:] Pierwsza litera/litery imienia/imion. Nazwisko (red.), Tytuł pisany kursywą, t. 1, Nazwa wydawnictwa (opcjonalnie), Miejsce wydania Rok, zakres stron rozdziału.

Np.: Kowalik-Olubińska M., Klasa szkolna jako źródło dobrostanu psychicznego uczniów z ADHD, [w:] J. Uszyńska-Jarmoc (red.), Potrzeba autonomii, kompetencji i relacji społecznych dziecka w kontekście teorii oraz praktyki wczesnej edukacji, Wydawnictwo UwB, Białystok 2020, s. 79–93.

 ARTYKUŁ W WYDAWNICTWIE CIĄGŁYM (CZASOPIŚMIE)

- przypis

Pierwsza litera/litery imienia/imion. Nazwisko, Tytuł artykułu pisany kursywą, tytuł czasopisma w cudzysłowie rok, numer/tom/rocznik, numer/numery strony/stron.

Np.: M. Flaming, W. Kutzman, Pozakarne środki i uregulowania prawne oraz inne sposoby utrzymania dyscypliny w wojsku rzymskim, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 1997, nr 2, s. 31.

- bibliografia

Nazwisko Pierwsza litera/litery imienia/imion., Tytuł artykułu pisany kursywą, tytuł czasopisma w cudzysłowie rok, numer/tom/rocznik, zakres stron artykułu.

Np.: Flaming M., Kutzman W., Pozakarne środki i uregulowania prawne oraz inne sposoby utrzymania dyscypliny w wojsku rzymskim, „Wojskowy Przegląd Prawniczy” 1997, nr 2, s. 19–33.

 ŹRÓDŁA INTERNETOWE

- przypis

Pierwsza litera/litery imienia/imion. Nazwisko, Tytuł pisany kursywą, link (dostęp: dd.mm.rrrr).

Np.: M. Nytko, Bezpośrednie inwestycje zagraniczne jako stymulanta rozwoju gospodarczego Polski, http://nytko.eu/publikacje/17_bezpośrednie_inwestycje_zagraniczne_jako_styumulanta_rozwoju_gospodarczego_polski.pdf (dostęp: 4.04.2020).

- bibliografia

Nazwisko Pierwsza litera/litery imienia/imion., Tytuł pisany kursywą, link (dostęp: dd.mm.rrrr).

Np.: Nytko M., Bezpośrednie inwestycje zagraniczne jako stymulanta rozwoju gospodarczego Polski, http://nytko.eu/publikacje/17_bezpośrednie_inwestycje_zagraniczne_jako_styumulanta_rozwoju_gospodarczego_polski.pdf.

- Jeśli nie ma znamy autora artykułu internetowego, należy wpisać tylko tytuł (lub określić, co jest źródłem).

Np.: Komitety Wyborcze, Państwowa Komisja Wyborcza, http://wybory2011.pkw.gov.pl/kom/pl/komitety.html.

Należy zamieszczać pełny link do źródła, nie tylko główny adres strony internetowej.

4. PRZYPISY I BIBLIOGRAFIA W JĘZYKACH OBCYCH

- W obcojęzycznych przypisach i bibliografii występujących w publikacjach obcojęzycznych stosuje się zasady zapisu, skróty i interpunkcję właściwe dla języka danej publikacji, np.: ed., eds., Vol., No. – w języku angielskim; Bd., Bde., T., H. – w języku niemieckim; ред., т., №, вып. – w języku rosyjskim.

Np.: G. Brady, Children and ADHD: seeking control within the constraints of diagnosis, “Children & Society” 2018, No. 28, p. 224.

Г.М. Шипицына, Общий взгляд на лексикон русского языка советского периода, «Языкознание и литературоведение» 2016, вып. 30, с. 5–20.

- W obcojęzycznych przypisach i bibliografii występujących w publikacjach polskojęzycznych stosuje się zasady zapisu, skróty i interpunkcję właściwe dla publikacji polskich.

Np.: G. Brady, Children and ADHD: seeking control within the constraints of diagnosis, „Children & Society” 2018, nr 28, s. 224.

Г.М. Шипицына, Общий взгляд на лексикон русского языка советского периода, „Языкознание и литературоведение” 2016, z. 30, s. 5–20.

  • Zasady zapisu (separatory, kolejność elementów, wyróżnienia itp.), skróty i interpunkcję obcojęzycznych przypisów oraz bibliografii należy dostosować do wybranego systemu przypisów: oksfordzkiego, APA lub harwardzkiego, jednocześnie uwzględniając język publikacji.

5. MONOGRAFIE W JĘZYKU ANGIELSKIM

- W pracach anglojęzycznych można wzorować się na stylu APA 6 lub 7. Zasady zastosowania np. pod adresem https://owl.purdue.edu/owl/research_and_citation/apa_style/apa_style_introduction.html

W kwestiach dyskusyjnych ostateczna decyzja należy do redaktora naczelnego.