„Polacy nigdy nie zdobyli się na karnawał z prawdziwego zdarzenia” – pisze Dudzik. Ogląd materiału prowadzi jednak do wniosku, że święto istniało, było zjawiskiem ważnym i głęboko zakorzenionym w społecznej świadomości. Nie miało natomiast szczęścia i warunków – na wzór karnawałów zachodnioeuropejskich – do rozwoju i utrwalenia się jako tradycja. Przyjrzymy się więc polskiej obyczajowości karnawałowej oraz sposobom jej prezentacji i funkcjonalizowania w piśmiennictwie: w literaturze, w utworach pamiętnikarsko-wspomnieniowych, a także notatkach prasowych. Polski karnawał istniał, zmieniał się i regulował życie Polaków. Warto zatem prześledzić historię tego święta (zarówno realnego, jak i wyimaginowanego) na przestrzeni trzech stuleci, by odnaleźć w niej nie tyle nieumiejętność zabawy, ile dążenie do wyrażania w hulankach palących problemów czasów i społeczeństw. Ze Wstępu.
Pozycja, zawiera bardzo wiele ciekawych rzeczy, ale napisana tak naukowym językiem, że prawdopodobnie przyjemność z jej czytania będą czerpać tylko filologowie i naukowcy. A szkoda, bo temat ciekawy i nie tak często poruszany. Ale ciężko przebrnąć przez tą pozycję.