Nazwy własne na tle innych działów słownictwa wyróżniają się silnymi powiązaniami z czasem i miejscem ich powstania. Przynależą też do kultury, w której się wykształciły. Oznacza to, że kryją one w sobie uformowane na przestrzeni stuleci na określonym obszarze oraz obowiązujące w wytworzonej na nim kulturze znaczenia, wartości, normy, sposoby postrzegania rzeczywistości. Mówią też o związkach jakiegoś regionu z innymi krajami, o działaniach, dążeniach, emocjach jego mieszkańców. Tym samym studia nad istotą nazw własnych to również ujawnianie rozlicznych faktów z zakresu historii, geografii, realiów społecznych, politycznych, których nieprzebrane źródło stanowią onimy. To bogactwo treści kumulowanych przez nazwy własne sprawia, że jednostki proprialne mogą być rozpatrywane na wielu płaszczyznach, z wykorzystaniem rozmaitych narzędzi i metod badawczych, nie tylko stricte onomastycznych.
Ta pozycja nie zawiera żadnych recenzji.
Zapraszamy do dodania pierwszej.